Στον Καναδά, η ομοσπονδιακή νομοθεσία δεν καλύπτει κανόνες οσμής από βιομηχανικές ή γεωργικές εγκαταστάσεις. Ωστόσο, μεμονωμένες επαρχίες και περιοχές έχουν υποχρεωτικά κανονισμούς οσμής. Οι νομοθεσίες ορίζουν τη μυρωδιά με διάφορους τρόπους, όπως ρύπους, μολυσματικούς παράγοντες, τύπο ουσίας, ενόχληση ή μυρωδιά μόλυνσης. Οι νομοθεσίες επιτρέπουν επίσης να ορίζεται μια οσμή από τα αποτελέσματά της, τα οποία περιλαμβάνουν την ύπαρξη μολυσματικής ουσίας που προκαλεί δυσμενείς επιπτώσεις. Μια περίληψη των κανονισμών ανά καναδικές επαρχίες μπορεί να βρεθεί στο Bokowa et al. (2021).

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA) δεν ρυθμίζει τη μυρωδιά ως ρύπο. Ως εκ τούτου, οι κανονισμοί για την οσμή βρίσκονται συχνά σε συγκεκριμένες πολιτείες και τοπικές δικαιοδοσίες. Για μεμονωμένες πολιτείες, τα σχετικά τμήματα είναι υπεύθυνα για την επιβολή κανόνων ή κανονισμών για την οσμή που εκδίδονται από τους νομοθέτες της πολιτείας. Ελλείψει κανονισμών για την οσμή, οι πολίτες και οι κοινότητες μπορούν να χρησιμοποιήσουν βασικές αγωγές ενόχλησης του "κοινού δικαίου". Ωστόσο, οι εξαιρέσεις, όπως οι νόμοι περί «δικαιώματος εκμετάλλευσης» και οι ασαφείς ορισμοί της «ενόχλησης», μπορεί μερικές φορές να κάνουν τις ενοχλητικές ενέργειες δύσκολες και δαπανηρές για δίωξη.

Από το 2018, οι οσμές ρυθμίζονταν συχνότερα μέσω της μεθόδου της ολφακτομετρίας πεδίου. Δέκα πολιτείες χρησιμοποιούν επί του παρόντος ένα όριο ολφακομετρίας πεδίου Scentometer (μέθοδος D/T) για τη ρύθμιση της οσμής τους: Κολοράντο, Κονέκτικατ, Ντελάγουερ, Ιλινόις, Κεντάκι, Μισούρι, Νεβάδα, Βόρεια Ντακότα, Δυτική Βιρτζίνια και Γουαϊόμινγκ.